– Słyszałeś pan, panie Krówka, podobnież mamy w te zimę nosić buty z rybiej skóry.
– Co pan mówisz?
– To, co pan słyszysz. Już w Gdyni garbarnie otworzyliśmy, gdzie się węgorze, dorsze i insze sardynki na chrom i giemze przerabia. Ryba, panie szanowny, w ogóle karierę po wojnie u nas robi. Dawniej najwyżej w wilię wrąbałeś pan kawałek szczupaka po żydowsku, a przy piątku dzwonko „katolika” z cybulką tylko i wyłącznie przez szaconek dla postu. A teraz stale i wciąż rybę się opycha.
– Bo teraz krugom post – trzy razy na tydzień piątek.
– Ryba głowe do inicjatywy prywatnej podobnież wyrabia.
– Ale na buty po mojemu kwalifikacji nie posiada.
– Mówisz pan jak żłób z prowincji, któren gazet nie czytuje. Z węgorza – węża na damskie pantofelki podobnież takiego robią, że niech się najdziksza afrykańska żmija schowa. Z wędzonego łososia masz pan znowuż dla żony kapcie w kolorze cielistem do różowej sukni na lato. Z sardynek i szprotek obuwie dziecinne.
– Czekaj pan, jak pare lat temu nazad byłem nad morzem, podali mnie gdzieś w barze rybe kalekie, z jednej strony tylko mięso miała, a z drugiej ości. Na razie raban podniosłem, bo myślałem, że mnie restaurator kantuje, ale mnie wytłomaczył, że taka jej uroda. Mięso nawet miała owszem sosiste, chociaż tylko z jednej strony. Zapomniałem się tylko knajpiarza zapytać, jak się ta nieszczęśliwa ofiara losu nazywa.
– Flądra.
– Cicho… Nie wyrażaj się pan o rybie z Ziem Odzyskanych, bo za to można sobie ładnie posiedzieć.
– Jakiem prawem – takie ma nazwisko.
– Niemożebne.
– Skaż mnie Bóg, tak się nazywa.
– No ale dlaczego, powiedz mnie pan.
– Podobnież niemoralnego prowadzenia.
– Co pan powiesz? To i między rybami tyż są takie?
– A co pan myślisz, karp, szczupak nie potrzebuje się zabawić poza domem.
– No faktycznie. Ale z tej szarguli to żadna szanująca się kobieta czółenek nie włoży.
– Dlaczego? Będą nosić – na dancing, na randkie…
– A ciekawość wiesz pan, panie Krówka, z czego będą robić kartkowe kamasze?
– Z ulika w ikre kopanego, bo za demokrate jest między rybamy.
– Daj pan spokój, to niemożliwe.
– Pod jakiem względem?
– Zanieczyszczenia powietrza… Kto by ta na nogie założył. Z tramwaju pana za mordę wyrzucą. W kościele, w teatrze, na wiecu ludzie nosami kręcić na pana będą.
– Dlaczego? O wiele wszyscy będziemy śledziem podjeżdżać.
– Chyba że wszyscy.
– Monopol Spirytusowy pierwszy to w rządzie przeprowadzi.
– Z jakiego powodu?
– Dzieciak z pana. Jak pan śledzika poczujesz, to za czem się pan rozglądasz?
– Za setką wódki.
– No właśnie. Propaganda i informacja.
– Faktycznie. Ale wiesz pan, jedno mnie dziwi, ze wszystkiego się sztyblety dzisiaj przyrządza. Lakiery na sosnowych podeszwach, pantofle na samochodowych balonach, a teraz całe parki z rybiej łuski… Że tyż nikomu nie przyjdzie do głowy, żeby z wołów i cielaków skóry ściągać, garbować i buty szyć? Przypuszczam, że dużo gorsze, niż z dorsza by nie byli.